Blog

Het eindeloze rondjes draaien.... hoe zal ik dit doen… nee eerst dit… nog even uitwerken en dan…dit is ook belangrijk….ik wil wel maar hoe…volgens mij ben ik er nog niet aan toe.
Klinkt vast bekend nu of op een ander moment in je leven. Voor nu of die momenten die nog komen gaan. Lees dit gedicht van Rilke en weet weer. Voor het kennen van de weg hoef je alleen op weg te gaan.

Zullen we op deze broeierige dag zo eind mei even iets afspreken. Met z'n allen:  de hele wereldbevolking, baby's in buiken en toekomstige aarde bewoners.

Zullen we tegen onszelf zeggen 'ik heb mij lief precies zoals ik ben' ...

“Mijn werk is zo leuk. Ik klop op harten, met de wens dat ze open gaan.”

 Met heerlijk lenteweer op pad om te vieren met Ria. Lekker langs de Vecht en ondertussen in gesprek. Natuurlijk even van het geijkte pad af. Even struinen en genieten van het onderweg zijn. Fijn om in de natuur te vieren, het ontspant en verfrist en gewoon omdat het kan. Dank Ria.

“Mijn werk is zo leuk. Ik klop op harten, met de wens dat ze open gaan.”

Martijn vierde mee in mijn werkruimte met de wens stil te staan bij zijn oerklacht en oerkracht. Mooi om te zien dat na een periode van enige jaren we de draad zo weer oppakten. Wat mooi om de ontwikkeling van zo dichtbij te mogen zien. Dank voor je vertrouwen en openheid en het meevieren.

“Mijn werk is zo leuk. Ik klop op harten, met de wens dat ze open gaan.”

On tour met Nancy, over kansen en wensen van het leven. Over het juiste moment en dat onverwachte wendingen in je leven toch kunnen kloppen. Fijn om bij te praten en weer up to date te zijn.  Bedankt voor het meevieren.

“Mijn werk is zo leuk. Ik klop op harten, met de wens dat ze open gaan.”

Jenneke ken ik net zo lang als mijn zoon [ik was zwanger tijdens de coaching], realiseerde ik me bij het schrijven van dit blog. Goed om te horen hoe het in de tussenliggende tijd met haar is vergaan. Zij wilde graag aan de slag met een dilemma hoe in beweging te blijven. Mooi thema. Wat kun je veel bespreken en doen in een uur! Dank voor het meevieren en je vertrouwen.

“Mijn werk is zo leuk. Ik klop op harten, met de wens dat ze open gaan.”

Met John heb ik mijn 15 jaar gevierd met een coachwandeling. Hij wilde graag aan de wandel bij Paleis het Loo, een fijne rustige plek met sneeuw [vorige week]. We hebben beiden heerlijk genoten, naast het bijpraten en de coachwandeling, ook van de natuur. Fijn om zo met je te vieren, dank voor je vertrouwen en het blijvende contact.

Diep van binnen weten dat de tijd nog niet rijp is. En weten dat ‘nog even geduld’ hebben beter is dan iets te forceren. Hoe lastig is dat, zeker als je zoals ik ongeduldig en nieuwsgierig van aard bent.

'Als wij elkaar niet meer begrijpen, wordt de wereld koud als ijs' [uit: Als de liefde niet bestond]

Dus.. een dag later. Trump is de man en wat zal hij geschrokken zijn. In de documentaire over zijn leven werd hij een goede verkoper genoemd. Dat heeft hij waargemaakt. En nu... Hoe geef je handen aan voeten aan alles wat je hebt toegezegd. Hoe kun je haat verkopen èn verbinden?

Er wordt veel geschreven en gesproken en gaande de dag gister merkte ik bij mezelf dat het me sterkt om vanuit vriendelijkheid en liefde de wereld tegemoet te treden. Zachte kracht en oprecht luisteren en benieuwd zijn naar de ander. Dat maakt me geen heilige, dat is alleen Sinterklaas, want ook ik blijf imperfect.

“Mijn werk is zo leuk. Ik klop op harten, met de wens dat ze open gaan.”

Heleen is nog van vòòr mijn zelfstandig ondernemerschap. We kennen elkaar in verschillende rollen. Fijn dat ze ook mee viert. Ze wilde graag aan de slag met een dilemma en een systeemopstelling. Dank voor je vertrouwen en wat heerlijk we elkaar blijven ontmoeten in onze persoonlijke en professionele groei. 

"Mijn werk is zo leuk. Ik klop op harten, met de wens dat ze open gaan."

15 jaar geleden heb ik de eerste stap gezet op mijn coachpad. Om stil te staan bij deze 15 jaar ga ik opnieuw in gesprek met 15 coachees die deze periode karakteriseren.

Elk van deze coachees krijgt als cadeau een ervaring hoe ik nu werk, aan de hand van één van de volgende werkvormen, waaruit ze zelf mogen kiezen:

Eindelijk dan wat duidelijker echt herfstweer. Lekker struinen tussen de gevallen bladeren op zoek naar kastanjes, eikels en ander nootjes om spinnenwebben of herfstpopjes van te knutselen.

Het nodigt uit om de kasten te ontdoen van zomerkleren en meteen even ordenen en opnieuw inrichten. Kleding door te geven of weg te doen. Stapels papieren in mapjes en de rest lekker in de papierkliko. Speelgoed indelen naar leeftijd, dan terug in de kast of doorgeven. De tuin winterklaar maken. Openhaardhout vast binnen leggen en even checken of er nog wintervoorraad is. Op naar een geordend en opgeruimd huis om heerlijk in te cocoonen deze winter.

Het gewoon doen,  is voor mij een beproefde manier van leren. Ervaring op doen met hoe het werkt of zou kunnen werken. Deze experimenten leiden niet altijd tot het gehoopte resultaat. Dat drukt de pret niet van het onderweg zijn.

Zo zijn er de afgelopen weken regelmatig vleesvervangers getest door mijn gezinspanel. Helaas proeven ze niet naar vlees, heel bijzonder. Onze vegetarische dagen zullen dus anders opgelost worden. Het panel zal nog menig nieuw recept testen voordat we een nieuwe manier van eten onder de knie hebben.

Ik geniet hier van, ook al eet ik soms iets minder lekker. Want ja als het in een keer lukt, is het als ik eerlijk ben te makkelijk. Het mag echt wroeten en hannesen zijn voordat we Eureka roepen.

Mijn gezinspanel denkt daar anders over. Ze bewegen in het begin dapper mee en geven na vier keer in één week een experiment te eten aan dat het tempo best wat lager kan. Dat herken ik ook, vol enthousiasme benieuwd zijn naar het volgende potentieel lekkere gerecht. En dan misschien een onsje doorschieten.

Een beetje vitamine Creativiteit doet wonderen. Even geen regeltjes en voorwaarden. Gewoon intuïtief aan de slag en ervaren wat dat met je doet. Los denken en, of los doen.

Eens in de zoveel tijd maak ik zo voor mezelf een 'ontwikkelboard'. Lekker scheuren uit tijdschriften en alle teksten en foto's die me aanspreken scheur ik uit. Nadat ik ze heb opgeplakt blijkt dat ze precies verwoorden waar ik sta of te doen heb. Zonder dat ik dat met mijn hoofd heb hoeven bedenken.

Soms voel je gewoon dat 'het' klopt. Dat je op de goede weg zit. Alles gaat vanzelf, je doet leuke dingen, bent lekker aan het werk, krijgt complimenten en bulkt van de energie.

Er zijn ook momenten of dagen, soms langer, dat het tegenzit. Niks lijkt te lukken in ieder geval niet nu. Dat zijn van die dagen dat de stofzuigerzak vol zit, de deur dichtslaat en de sleutel binnen ligt terwijl je zo een belangrijke afspraak hebt; de reservesleutel bij de buren ligt en dat zij op vakantie zijn. Kriegel word je ervan.
En aan de andere kant weet je dat deze praktische zaken vaak met beetje hulp en creativiteit oplosbaar zijn.

Wanneer je jezelf in de weg zit; je hoofd vol en je hart op slot zit en de sleutel naar je hart niet bereikbaar is. Dan word je, naast kriegelig misschien ook wel onrustig of kwaad of verdrietig. Ook dan kun je met [een beetje] hulp en creativiteit tot een oplossing komen.